بی صدا فریــــــــاد کن
اگر جهان مثله رویا های ما بود.. . اونا عملی می شن... . .
چقدر قشنگه که دنیا رو اونطور که خودت می خوای تصور کنی...
یه تصویر رنگی از دنیای کم رنگی که توش زندگی می کنی.
بعضی وقتا آدم آنقدر تو عمقه رویا ها فرو می ره که خودش باورش می شه و بشون اعتقاد پیدا می کنه و این یه رازه...
راز تحقق رویا های ما...
و وقتی که به رویا هات اعتقاد پیدا کردی ، اونا دیگه یک رویا نیستن ، یک آرزو و یک هدف هستن که با تلاش خودت ، تمام کائنات و هستی سعی می کنن که تو رو به اون ها نزدیک کنن...
حتی اگه شده 1 قدم...
دنیا اونقدر ها هم که ما فکر می کنیم پیچیده نیست...
فقط باید راز هاشو کشف کرد...
فکر نکن که دنیا راز هاشو قایم می کنه ، نه...
فقط باید به زبونش آشنا شی ، همین !
زبونی نه از جنس آوا بلکه از جنس نشانه ها و اشاره ها...
خیلی وقتا شده که بات صحبت کنه و راز هاشو بگه اما تو خوب گوش ندادی...
کوچکترین اتفاقات معنی هایی در پشتشون دارن که فقط یه خورده فکر می خوان...
بعضی وقتا هم دنیا داد می زنه و یه کارایی می کنه که مجبور شی از تعجب به اون ها فکر کنی و وقتی با این نشانه ها آشنا شدی ، از کنار هیچ اتفاقی ساده نمی گذری...
وقتی یک رویا ، واقعی می شه ، مثه این می مونه که خدا بت یه هدیه داده باشه...
اگر تو خودت تنهایی می تونستی رویا هاتو واقعی کنی دیگه اسمشون رویا نبود...
هدیه های خدا چقدر قشنگن..
هدیه ای که فقط در ذهن ما جا می شه و خدا اونقدر بزرگ و مهربونه که به دنیامون ، به اندازه ی ذهنمون ، ظرفیت می ده تا رویا هامون توش جا بشن...
آره ، می شه دنیا رو تغییر داد ، فقط باید آشنا بشی...
فقط باید باور کنی که می شه...
آدم باید قدر رویا هاشو بدونه و هر چیزی و هر کسی رو توش راه نده...
اقلیم رویا های ما ، فقط جای رنگی هاس...
خدایا ، این دفعه چی ؟
ممکن واقعی بشه؟
می دونم که واسه تو اصلا سخت نیست..
فقط فرقش اینه که اینبار 1 رویا ندارم...
خیلی بیشترن...
می دونم که همشون رو می دونی و تا الان به همشون فکر هم کردی...
پس چیزی نمی گم و فقط سعی می کنم باورشون کنم تا تو هم باور کنی که قدرشون رو می دونم...
حتی اگه تا آخر عمر یه رویا بمونن...
و در اون صورت خودم رو سرزنش می کنم که چرا سعی نکردم تا تو این سعی و تلاش رو ببینی و هدیه ام رو بم بدی...
عمق این رویا ها اونقدر زیاده که بعضی وقتا توش غرق می شم...
کاش می شد تو واقعیت هم تویه اون ها غرق شد و اگر می شد ، نمی خواستم که کسی واسه از آب گرفتنم تلاش کنه...
بزارید غرق در فکر بمونم...
از آرزو ها و رویا هات ساده نگذر...
| قالب جدید وبلاگ پیجک دات نت |
اگه یه روز آسمون دلت ابری شد، از دست زمونه و آدمهاش خسته شدی، حتی نفس کشیدن هم برات تکراری شد! یا شاید اگه دست روزگار، نقاش خاطره های بد شد، قلبت رو شکست و اشکت رو جاری کرد، اگر میون اینهمه فکر و خیال، یاد من افتادی، یاد نوشته های ساده من، دلم میخواد غصه ای به غصه هات اضافه نکنم. دلم میخواد برای چشمه چشمهات، آب حیات نباشم. شاعر غزل های پاره پاره و قافیه های دلشکسته نباشم. اگه یه روز دلت گرفت، از ته دل بگو... خدایا ! صدا بزن خدایی رو که سختی و غم رو برای هیچ بنده ای نمیخواد. اگه امتحانت میکنه یعنی دلش میخواد بزرگ و بزرگتر بشی. نزدیک و نزدیک تر. گفتگو کن با تنها کسی که میتونی بهش بگی: خدای من! و بشنو! صدایی که میگه: بله! بنده من! اگه صداش رو شنیدی، بعد از همه درد و دل کردن ها، آروم شدن ها... بعد از اینکه گل خنده به روی صورتت برگشت، یه خواهش کوچیک! اگه قبول کنی. برای من هم دعا کن. شاید برای آرزوهای خوب کردن، دعاهای خیر کردن برای پرواز توی قلب آسمونها، عروج تا عرش خدا فرصت خیلی کوتاه باشه. اگه یه روز آسمون دلت ابری شد، برای من هم دعا کن.
